Bir süredir ayaklarıma bağlanmış tonlarca ağırlık ile birlikte indikçe iniyorum...Aylardır hastalık, hasta bakıcılık, tekrar hastalık, ayrılık, fikirsizlik ve isteksizlik birbirlerini takip ediyor. Tüm bunlar dibe çekerken nasıl başımı su üstünde tutabilirim ki?
Ama bugün dönüm noktasına ulaştm galiba. Ufukta bana değmek üzere bekleyen güneş ışınlarının pırıltısını gördüm sanki.
Henüz orada değilim... daha yolum var...
- Kızımın hayatında derin izler bırakacak ilk okulunu seçmeliyim
- Bloguma hız kazandırmalıyım
- Fotoğraflarıma ağırlık vermeliyim
- Evime hükmetmeliyim
- Ben olmalıyım - ben BEN oldukça güçlenirim, herşeyi yapabilirim.
Bahar ile ilgisi var mı acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder