Ayrılık bana hep zor gelmiştir... ayrılan da olsam, ayrılınan da.
Seyahate çıkarken evimden ayrılamam, tatilden dönerken otelimi bırakamam. Bana kötülük yapan, dostum sandığım kişilerden bile ayrılamam... İşlerimden ayrılamadım, ailemden ayrılmak beni üzer.
Okuyan sanacak ki çok vefalı, herşeyi bir arada tutan bir kişiyim. Hayır, değilim. Sadece bir şeye, bir kişiye alışmak için onca emek ve zaman gerektiriyor - ayrılmak zor geliyor.
Yerini tutacak yeni bir şey, kişi, aşk veya iş bulmak kolay değil. Alışmıştım mesai saatine, huyuna suyuna, duruşuna - şimdi ayrılık da nerden çıktı?
Yarın yenilere kapı açmam gerekecek, belki daha iyi olacak, hiç aratmayacak, beni çok mutlu edecek.
Ama bırakın bugün ayrılığın yasını tutayım. Mantıklı olmayayım. İçimde oluşan kızgınlık, üzgünlük ve bilinmediğin korku yumrularını yüzüme yansıtayım, gözlerim dolsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder