12 Ağustos 2010 Perşembe

Keşke...

Hiç bugüne kadar hiç böylesi uzaktan tanıdığım, bir kaç sohbetim olan bir insanın iyiliğini gördüğüm, gücüne inandığım, durumuna üzüldüğüm olmamıştı.
Uzaktayım çünkü yaklaşacak kuvveti bulamadım kendimde. Onun gücü peşinden onlarca, yüzlerce kişiyi sürüklemeye yetiyor halbuki... ben ise o gücün girdabına kapılmamak için kendimi, kendimce güvenli uzak, ancak izleyebilecek bir mesafede tutmayı tercih ediyorum.
Hakkında aldığım haberler yüreğime taş koymaya, boğazımı düğümlemeye yetiyor yine de.
Beni BEN yapan onun bu gücünün binde birinin de bende olmasını dileyişimdir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder