Bir mum yaktım senin için.
Birer mum da yaktırdım senin için.
Bugün aramızdan ayrıldığının haberini aldığımda yüreğime saplanan okun şoku ile ağladım. Sonra huzur bulduğun için ağladım. Sonra yıllardır bu da geçecek, bunu atlatacağız diye umutlandığımız için ağladım.
Sonra biraz gülümsedim - seni tanıdığım için, birlikte yaşadıklarımızı hatırladığım için.
Ah be Ayşem!
Son bir kez daha sarılabilsem keşke.
günlük işlerimden taşanlar, bir kalıba sığdıramadıklarım, kimseye veya herkese söylemem gerekenler, içime sığmayanlar, aklımı meşgul edenler, dışarıdan görünmeyenler, karnımı sıkıştıranlar...
6 Nisan 2020 Pazartesi
29 Şubat 2020 Cumartesi
Seneler sonra
İnanmak istemedim görünce. Son yazımı 9 yıl evvel yayınlamışım. Ne oldu bana? Beni ben yapanları anlatmaktan neden vaz geçtim? Kendimden mi vazgeçtim?
Birini bir daha görememe ihtimalim var, diğerinin birlikte olabileceğimiz çok zamanlar olduğunu umuyorum.
Şu anda isteksizce yazıyorum... 2 farklı kişi ile yaşadığım durum benzer: yanında olmak istiyorum ama kişi istemediğini açıkça belirtiyor.

İkisinin de arzularına saygı gösterip, gitmiyorum.
Ben? Ağlıyorum... için için.
Beni ben yapan... bugün ben de bilmiyorum.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)